JE Tomasz Tanter w Rozmowie nie tylko Obywatelskiej

Druga Rozmowa nie tylko Obywatelska Redakcja Gazety Polondzkiej miała zaszczyt i przeprowadzić z Jego Ekscelencją Tomaszem Tanterem – Premierem i Ministrem Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej Eskwilińskiej. Redakcja życzy miłej lektury.

Pan de Catalan – Persona non grata

Publikacja mapy Nowego Kontynentu przez Królewską Akademię Skarlandu (de facto przez pana de Catalan) świadczyła, że za nic ma partnerów międzynarodowych i tworzenie kontrowersyjnych faktów dokonanych uznane zostało za postępowanie właściwe. Wówczas nie był znany fakt braku wejścia w życie w Skarlandzie konwencji ws. ziem niczyich, więc odnoszono kwestię umieszczenia Agurii na mapie jako pogwałcenie zapisów konwencji. I wypływająca z tego wielka ignorancja charakterystyczna dla pana de Catalan: „Ówczesne władze Skarlandu nie poczuwały się do obowiązku poinformowania innych sygnatariuszy o tym iż Skarland wyrzucił i tak nie obowiązujący akt prawny do kosza”.

Aguria raz jeszcze

Spójrzmy z perspektywy upływu czasu, jakie było uzasadnienie dyplomacji Wielkiej Polondii dla niewyrażenia zgody na umieszczenie Agurii na mapie Nowego Kontynentu. Odniesienie do nierozwiniętych struktur państwowych (kiedy były rozwinięte) jest niepoważne. Na uwagę zasługuje jednak sposób działania władz Królestwa Agurii, który określić można jako prowadzony w nieodpowiedniej kolejności. Otóż wystąpiono z oficjalną notą dyplomatyczną dotycząca umiejscowienia na mapie nowego kraju… przed ówczesną próbą nawiązania kontaktów dyplomatycznych na najwyższym szczeblu, jak również tych mniej formalnych.

Była sobie jedność w Vaarlandzie…

Okrzepnięte mikronacje o ustabilizowanej sytuacji wewnętrznej zaczynają rozglądać się szerzej i wyżej w stronę integracji ponadnarodowej. Nie inaczej było dawniej wśród państw Vaarlandu i pojawił się pomysł powołania organizacji o charakterze politycznym skupiającej wszystkie lokalne mikronacje, która miała na celu utrzymać pokój, usprawnić komunikację między państwami, podejmować ważne dla kontynentu decyzje i przede wszystkim zbliżyć wszystkich do siebie. Jednym z pionierów sformalizowanego zbliżenia między państwami był Król Senior Królestwa Skarlandu – Norbert I de Catalán. Z powołania organizacji ostatecznie nic nie wyszło, ale duch i idea integracji pozostała.

Przyszły Skarland okiem przywódców

Dnia 09.10.2011 r. na łamach El Reino ukazał się artykuł o smutnej treści. Skonstatowano o głębokim kryzysie politycznym i demograficznym trapiącym Skarland od ponad miesiąca. Liczba obywateli spadła do czterech, a Rząd powoli się rozpada, a którego rozpad zapowiadano. Wyborów przedterminowych zarządzić się nie da, bo potencjalnych kandydatów jest tyle samo, co minimalna ilość miejsc w Kortezach Generalnych. Padły słowa o braku jakiejkolwiek polityki zagranicznej, a co za tym idzie brak aktywności delegacji Skarlandu w OPM. Rozważane jest opuszczenie Organizacji, gdyż w obliczu problemów wewnętrznych, Skarland jest niezdolny do brania aktywnego udziału w pracach OPM. Spekulowano o konieczności wprowadzenia reform administracyjnych, w celu stałego zlikwidowania lub czasowego zawieszenia urzędów autonomicznych i centralnych, których działanie jest zbędne w chwili obecnej.

Na zakończenie

Na zakończenie napomknę o działalności reprezentacji Skarlandu na łamach Organizacji Polskich Mikronacji. Już na początku swojej przygody z OPM Skarland natrafił na przeszkodę. Pojawiły się głosy, że Skarland powstał na terenach dawniej zajmowanych przez UKZT oraz że ta mikronacji nie do końca jest wygasła. Jeden z członków Rządu Skarlandu swego czasu użył niefortunnego sformowania o „politycznym zajęciu wyspy”, co po zgłoszeniu wniosku o członkostwo było podnoszone. Po burzliwej dyskusji, Skarland zyskał aprobatę do członkostwa w Organizacji.

Otoczenie niepubliczne

Nadszedł czas na odejście od omawiania poszczególnych aspektów państwa Skarland i skupienia się na niepublicznej otoczce, czyli wszystko to, co może istnieć nie mając za sobą ustawy czy decyzji administracyjnej. Mowa będzie o rynku medialnym oraz edukacji.

Wspólnoty Autonomiczne

Jak pisałem w zapowiedziach w poprzednich częściach, Skarland posiada silnie rozbudowaną formę samorządu terytorialnego. Czy w warunkach niewielkich mikronacji jest to pomysł godny polecenia czy wręcz przeciwnie? Czytajmy i wyciągajmy stosowne wnioski.

Szlakiem kultury…

Dla ludzi umęczonych interpretacją prawną skarlandzkiej konstytucji, przygotowałem odskocznię, która związana jest także ze zbliżającym się okresem świąteczno – noworocznym. Mianowicie pomówimy o kulturze, architekturze, rozrywce i wszystkim co piękne i co przyciąga do Skarlandu.

Pałac Królewski (Palacio de Oriente) mieści się w stolicy Walencji. Pałac ma 2800 pomieszczeń i został zaprojektowany w stylu baroku przez polondzkiego architekta nieznanego z imienia i nazwiska, gdyż podczas pożaru drewnianego budynku Kancelarii Królewskiej spłonęła cała dokumentacja wzmiankująca o danych architekta. Nie nastąpiła pomyłka. Jest to ewidentny przykład historycznego powiązania pomiędzy naszymi państwami. Ta niezwykła budowla ma już wiele lat, podczas których prezentowała się równie pięknie, jak czyni to dzisiaj. Rezydencja jest kamieniem węgielnym skarlandzkiej architektury. Wnętrze pałacu zachwyca bogactwem artystycznym. Wyróżniają się przede wszystkim wspaniałe freski licznych skarlandzkich malarzy.

Demokratyczna monarchia parlamentarna – cz. II

Jeśli w poprzedniej części można mówić o pewnym formalizmie, to w przypadku tej zapewne pojawią się głosy o przesadny formalizm. Niestety nie ma innych dróg przedstawienia poszczególnych kompetencji Króla, Kortez Generalnych (władza ustawodawcza), Rządu na czele z Przewodniczącym Rządu (władza wykonawcza). W skarlandzkim modelu władzy, to właśnie Król ustawiany jest w centrum świata, poprzez swój majestat i realnie przyznane kompetencje.

Demokratyczna monarchia parlamentarna – cz. I

Nadszedł czas na nieco formalizmu. Każde państwo dla sprawnego funkcjonowania potrzebuje spisanej ustawy zasadniczej, określającej poszczególne instytucje publiczne oraz relacje między tymi instytucjami. Skarland posiada demokratyczną konstytucję, gdzie wszelkie wolności charakterystyczne dla państw demokratycznych są zapewnione. Już pierwszy artykuł jakże piękny dla liberała: Skarland konstytuuje się w postaci społecznego i demokratycznego państwa prawnego, które chroni, jako najwyższe wartości swego porządku prawnego wolność, sprawiedliwość, równość i pluralizm polityczny.

Monarchia dziedziczna rotacyjna

Mówią, że władza ludzi fascynuje. Że sam fakt posiadania władzy dla możliwości samowolnego rozstrzygania o innych jest cechą wielce pociągającą. Każdy, kto twierdził, że władza nie uzależnia, nigdy naprawdę jej nie sprawował. Istnieje coś takiego jak naturalne pragnienie dla sławy, która nierozerwalnie związane jest z władzą. Dla królów absolutnych świat jest bardzo uproszczony. Wszyscy ludzie są poddanymi. W ustrojach bardziej umiarkowanych, gdzie należy stale zabiegać o poparcie, następnie o utrzymanie się na szczycie, władza najlepiej sprawdza charakter człowieka. Czymże są bowiem przysięgi przywódców, jeśli nie kurzem, który można z siebie zdmuchnąć w każdej dogodnej chwili? Jak to jest w przypadku Skarlandu?